مهاجران ممکن است به دلیل تجربیاتشان قبل، حین یا بعد از مهاجرت به کشورهای جدید در معرض خطر بیشتر مشکلات سلامت روان قرار داشته باشند. برخی از گروه‌های آسیب‌پذیر مهاجر نیز در معرض خطر خاصی از ناراحتی روانی و اختلالات روانی قرار دارند. اگر مهاجرت کرده اید یا قصد ترک ایران را دارید حتما این مقاله را تا آخر مطالعه کنید، چون راهکارهایی برای مقابله با افسردگی و بیماری های مرتبط با سلامت روان بعد از مهارجت ارائه میدهیم.
چرا حالمان بعد از مهاجرت خوب نیست؟
مشکلات سلامت روان ممکن است در افراد با فرهنگ‌های مختلف به شکل‌های متفاوتی ظاهر شود. مثلاً با علائم فیزیکی به جای علائم عاطفی، رفتاری یا شناختی. با پیش زمینه فرهنگی و موقعیت فردی بیمار آشنا شوید.
همیشه با یک متخصص حرفه ای برای کشف نگرانی های سلامت روان کار کنید. از اعضای خانواده یا دوستان درخواست تفسیر نکنید.
در صورت نیاز، مهاجران را حمایت کنید تا به خدمات مناسب برای سلامت و بهداشت روانی دسترسی داشته باشند. استراتژی های مقابله مثبت و توصیه های مناسب فرهنگی را ترویج دهید. هنگام کار با مهاجرینی که تحت تأثیر آسیب قرار گرفته‌اند، اصول عمل مبتنی بر آگاهی از آسیب را در نظر بگیرید. بعد از مهاجرت هم با متخصص و روان درمانگر در ارتباط باشید. به عنوان شخصی که تجربه مهاجرت دارد پیشنهاد میکنم خدمات مشاوره خارج از کشور را از این صفحه خریداری کنید چون امکان پرداخت دلاری دارد. یادتان باشد کیفیت مشاوره همیشه در اولویت قرار دارد.
اطلاعات زمینه‌ای
سلامت روان بنیادی برای سلامت کلی و رفاه است؛ سلامت روان بر سلامتی جسمی تأثیر می‌گذارد و سلامتی جسمی نیز بر سلامت روان تأثیر دارد. این دو در رفاه کلی از هم جدا نیستند. «هیچ سلامتی بدون سلامت روان» که استراتژی نتایج سلامت روان بین‌دولتی برای افراد تمام سنین است، با هدف تحقق آرمان اصلی کردن سلامت روانی و ایجاد برابری احترام بین خدمات ارائه شده به افراد دارای مشکلات روانی و جسمی تدوین شده است.
اگرچه بیشتر مهاجران دچار مشکلات سلامت روان نمی‌شوند، اما برخی ممکن است به دلیل تجربیاتشان قبل، حین یا بعد از مهاجرت به انگلستان و آمریکا در معرض خطر بیشتر قرار داشته باشند. مسائل مانند «دلتنگی برای خانه یا همان home sick»، اضطراب یا اختلالات خواب ممکن است برای هر کسی که از خانواده و دوستان جدا شده باشد یا در حال ادغام در یک جامعه جدید به دلیل تفاوت‌های فرهنگی و موانع زبانی ایجاد شود. عوامل استرس‌زا دیگر شامل نگرانی‌ها درباره وضعیت مهاجرتی، مشکلات مالی، دسترسی به خدمات و تبعیض هستند.
برخی از افراد، به ویژه آن‌هایی که از گروه‌های مهاجر آسیب‌پذیر هستند، ممکن است در معرض خطر بیشتر اختلالات روانی قرار داشته باشند. تقریباً همه افرادی که تحت تأثیر حوادث اضطراری (مانند جنگ و درگیری، بلایای طبیعی) قرار گرفته‌اند، دچار پریشانی روانی خواهند شد. سازمان جهانی بهداشت (WHO) نیز این موضوع را تأیید کرده است:
- در یک بحران انسانی، شیوع افسردگی و اضطراب بیش از دو برابر می‌شود.
- در میان کسانی که در ده سال گذشته جنگ یا درگیری را تجربه کرده‌اند، یک نفر از هر پنج نفر دچار افسردگی، اضطراب، اختلال استرس پس از سانحه، اختلال دو قطبی یا اسکیزوفرنی خواهد شد. یک نفر از هر یازده نفر دچار اختلال روانی متوسط تا شدید خواهند بود.
- در محیط‌های تحت تأثیر درگیری‌ها، افسردگی در زنان شایع‌تر از مردان است.
همیشه به احتمال وجود مشکلات سلامت روان توجه داشته باشید و آگاه باشید که ممکن است این مشکلات به شکل‌های ناآشنا ظاهر شوند. برای مثال، برخی از افراد ممکن است پریشانی روانی خود را به‌صورت بسیار فیزیکی بیان کنند (به اصطلاح روان‌تنی)، یعنی علائم فیزیکی را توصیف می‌کنند تا اینکه مستقیماً در مورد احساسات خود صحبت کنند یا علائم رفتاری و شناختی نشان دهند.
افراد ممکن است ساختارهای اجتماعی-فرهنگی خود را هنگام تعیین تجربه‌های معمولی و غیرمعمول به کار بگیرند. کودکان ممکن است علائم خود را به‌صورت نامحدس نشان دهند، مانند مشکلات رفتاری یا شب ادراری.
استرس و پریشانی روانی بعد از مهاجرت بیشتر دیده می شود
میزان اختلالات مرتبط با اضطراب شدید در افراد که به‌طور اجباری مهاجرت کرده‌اند، بالاتر است. در مواردی که تجربه گذشته از رویدادهای آسیب‌رسان تنها منبع پریشانی روانی نیست، بیشتر رنج‌های عاطفی مستقیماً به استرس‌ها و نگرانی‌های فعلی و عدم اطمینان نسبت به آینده مربوط می‌شود.
اگرچه تنها بودن مهاجر باعث نمی‌شود که افراد به‌طور قابل توجهی در معرض اختلالات روانی قرار بگیرند، اما مهاجران ممکن است تحت تأثیر عوامل مختلف استرس قرار بگیرند که بر رفاه روانیشان تأثیر می‌گذارد.
پریشانی روانی و اجتماعی در میان پناهندگان در طیف گسترده ای از مشکلات بروز می کند از جمله:
- عاطفی (غم، اندوه، ترس، ناامیدی، اضطراب، خشم و ناامیدی)
- شناختی (از دست دادن کنترل، درماندگی، نگرانی، نشخوار، بی حوصلگی و ناامیدی)
- جسمی (خستگی، مشکلات خوابیدن، از دست دادن اشتها، عدم توضیح پزشکی، شکایت های جسمی)
- مشکلات رفتاری و اجتماعی (گوشه گیری، پرخاشگری، مشکلات بین فردی، خیس شدن بستر، مصرف مواد، اختلال خواب در کودکان)
در موارد خشونت جنسی، پریشانی روانی ممکن است باعث ناسازگاری طولانی مدت شود.
سازمان جهانی بهداشت یک یادداشت راهنمایی با توصیه‌هایی برای حفاظت و حمایت از سلامت روان و رفاه روانی-اجتماعی پناهندگان، پناهجویان و مهاجران در اروپا منتشر کرده است.
این یادداشت چالش‌های مربوط به سلامت روان و رفاه روانی را که پناهندگان و مهاجران با آن مواجه هستند، توضیح می‌دهد و واکنش‌های رایج سلامت روان و روانی – اجتماعی را که ممکن است تجربه کنند، تشریح می‌کند. این تجربیات و واکنش‌ها می‌توانند بسیار متنوع باشند و با گذر زمان تغییر کنند. برای مثال، ممکن است در هنگام ورود اولیه احساس شادمانی داشته باشند یا تحت تأثیر از دست دادن‌های متعدد قرار بگیرند و برای افراد یا مکان‌هایی که پشت سر گذاشته‌اند سوگواری کنند.
آنها ممکن است احساس خستگی، پریشانی یا اضطراب داشته باشند یا بی‌احساس شوند. برخی ممکن است واکنش‌هایی نشان دهند که توانایی مراقبت از خودشان یا خانواده‌شان را تحت تأثیر قرار دهد یا آنها را در معرض خطر بیشتری قرار دهد.
برخی از مهاجران ممکن است تحت تاثیر اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) قرار گیرند که پس از یک رویداد استرس‌زا یا موقعیتی با ماهیت فوق العاده تهدیدآمیز یا فاجعه بار ایجاد می شود. این احتمال وجود دارد که باعث پریشانی فراگیر در هر کسی شود. نرخ PTSD در بازماندگان قاچاق انسان و پناهندگان بیشتر از مهاجرانی است که از آواره شدن اجتناب می کنند. در یک مطالعه بر روی بازماندگان قاچاق انسان، ۷۸ درصد زنان و ۴۰ درصد مردان از نظر اضطراب، افسردگی یا PTSD مثبت بودند.
مبتلایان به استرس پس از سانحه ممکن است ماه ها یا سال ها پس از شروع علائم با وجود پریشانی قابل توجهی که تجربه می کنند، برای درمان مراجعه نکنند. استرس پس از سانحه ممکن است با طیف وسیعی از علائم از جمله تجربه مجدد، اجتناب، برانگیختگی بیش از حد، افسردگی، بی حسی عاطفی، سو مصرف مواد مخدر یا الکل و خشم و همچنین علائم فیزیکی توضیح داده نشده بروز کند. علائم استرس پس از سانحه شدید هستند و چیزی بیش از به یاد آوردن رویداد یا رویاها را در بر می گیرند، اما ترکیبی از یادآوری غیر فعال، رویاها و خاطرات هستند.
امکان وجود استرس پس از سانحه پیچیده (CPTSD) را در نظر بگیرید که در زیرگروهی از افراد با استرس پس از سانحه ایجاد می‌شود و پس از قرار گرفتن در معرض یک رویداد یا سری از رویدادهای بسیار تهدیدکننده یا وحشتناک رخ می‌دهد، که معمولاً شامل حوادث طولانی‌مدت یا تکراری است که فرار از آنها دشوار یا غیرممکن است. این موارد شامل شکنجه، برده‌داری، کمپین‌های نسل‌کشی، خشونت خانگی طولانی‌مدت و سوءاستفاده جنسی یا فیزیکی مکرر دوران کودکی می‌شود.
از دستورالعمل‌های NICE در مورد اختلال استرس پس از سانحه برای ارزیابی، پایش و درمان در مهاجران پیروی کنید که شامل موارد زیر می‌شود:
- استفاده از ابزارهای غربالگری معتبر و مختصر برای اختلال استرس پس از سانحه به عنوان بخشی از غربالگری جامع سلامت جسمی و روانی پناهندگان و پناهجویان
- در نظر گرفتن نظارت فعال بر علائم اختلال استرس پس از سانحه در یک ماه پس از یک رویداد آسیب زا
- نظارت فعال یا ارائه درمان رفتاری شناختی متمرکز بر تروما (CBT) در مدت ۱ ماه از یک رویداد آسیب زا برای افراد زیر ۱۸ سال با تشخیص اختلال استرس حاد یا علائم بالینی مهم اختلال استرس پس از سانحه
- استفاده از ابزارهای بالینی خاص برای تشخیص اختلال استرس پس از سانحه
- اطمینان از اینکه تمام جنبه های مدیریت اختلال استرس پس از سانحه از نظر فرهنگی و زبانی مناسب است. این ممکن است شامل کار موثر با مفسران و ارائه‌ی یکی از درمانگران باشد.
حمایت از سلامت روانی مهاجران
شاید برای شما هم سوال باشد چطور بعد از مهاجرت سلامت روان خود را حفظ کنیم؟
- پرداختن به ایمنی، نیازهای اساسی، و یکپارچگی اجتماعی از طریق فراهم کردن حمایت در جامعه فرد (مانند خدمات پایه شنیداری، اطلاعات و مداخلات جامعه محور)
- رفع موانع خدمات سلامت روان
- تسهیل تعامل با مراقبت
- غربالگری، تشخیص و درمان اختلالات روانی با مراقبت های تخصصی
هنگام پاسخ به پریشانی روانی و اجتماعی در میان مهاجران، مهم است بدانیم که بسیاری از پاسخ های استرسی راه های طبیعی هستند که در آن ها بدن و ذهن نسبت به عوامل استرس‌زا واکنش نشان می دهند و نباید غیرطبیعی در نظر گرفته شوند. بسیار مهم است که به این موارد توجه کنید:
- تقویت حمایت خانواده و جامعه از مهاجران برای کمک به ادغام و مقابله با عوامل استرس‌زا
- مدیریت پاسخ استرس از طریق طیف وسیعی از استراتژی های کاهش استرس، از جمله روان درمانی، بهداشت خواب، تمرینات تنفسی، تمدد اعصاب، فعالیت های تفریحی و نمودارهای ستاره ای
