تومور نخاعی یک جمع‌توده‌ی غیرطبیعی است که در نخاع مهره یا بافت اطراف آن شکل می‌گیرد. نخاع مهره یک بخش از سیستم عصبی مرکزی است که از انتهای جمجمه شروع شده و به سمت پایین به شکل یک لوله ضخیم به پایین رفته و تقریباً در امتداد محور استخوانی مهره قرار دارد.
تومورهای نخاعی می‌توانند به دو شکل اصلی تقسیم بندی شوند:
۱. تومورهای خبیث: این نوع تومورها سریع رشد می‌کنند و قادر به حمله به بافت‌های اطراف و تشکیل توده‌های غیرطبیعی هستند. آنها می‌توانند از نخاع مهره خارج شوند و به بافت‌های اطراف یا حتی به سایر مناطق بدن منتقل شوند. این نوع تومورها معمولاً به عنوان سرطان نخاعی شناخته می‌شوند.
۲. تومورهای خوب‌خیز: این نوع تومورها نیرومند و نمی‌توانند به سرعت به مناطق دیگر پخش شوند. آنها به طور معمول محدود به منطقه نخاعی هستند که شکل می‌گیرند و به طور عمومی خطرناک نیستند. با این حال، برخی از تومورهای خوب‌خیز می‌توانند اعراض و علائم مشکل‌ساز را ایجاد کنند و نیاز به درمان دارند.
علائم و نشانه‌های تومور نخاعی ممکن است شامل درد در منطقه عقبی، کاهش قدرت و حس در دست‌ها و پاها، مشکلات تعادل، مشکلات حرکتی و مشکلات کمر درد باشند.
تشخیص و درمان تومورهای نخاعی معمولاً نیاز به مشاوره و مداخله‌ی تیمی از متخصصین پزشکی می‌باشد.
روش‌های مختلفی برای تشخیص تومورهای نخاعی وجود دارد، از جمله:
تاریخچه پزشکی و بررسی بالینی: پزشک ممکن است سوابق بالینی شما را مورد بررسی قرار دهد و علائم و نشانه‌های مربوط به تومور نخاعی را بررسی کند.
تصویربرداری: شامل رادیوگرافی، توموگرافی، MRI (تصویربرداری با رزونانس مغناطیسی) و CT اسکن است. این تست‌ها به پزشک کمک می‌کنند تا تومورها را تشخیص دهند، محل و اندازه آنها را مشخص کنند و به تصویر برداری از نخاع مهره و بافت‌های اطراف آن بپردازند.
بیوپسی:
در برخی موارد، پزشک ممکن است نیاز به بیوپسی داشته باشد تا نمونه‌ی بافت از تومور جمع‌آوری کند و آن را برای تحلیل تحت میکروسکوپ قرار دهد.
درمان تومورهای نخاعی بستگی به نوع، اندازه و موقعیت تومور، وضعیت سلامتی فرد و عوامل دیگری دارد. روش‌های درمان ممکن شامل:
جراحی: در برخی موارد، جراحی برای برداشتن تومور به عنوان روش اولیه درمان استفاده می‌شود. هدف از جراحی، برداشتن تمامی یا بخشی از تومور است.
پرتو درمانی:
استفاده از پرتوهای پرانرژی برای نابودی سلول‌های سرطانی است. این روش می‌تواند قبل از جراحی برای کاهش
اندازه تومور، بعد از جراحی برای کاهش خطر باقیمانده سلول‌های سرطانی و یا به عنوان درمان اصلی در مواردی که جراحی ممکن نباشد استفاده شود. شیمی درمانی: استفاده از داروها برای نابودی سلول‌های سرطانی. شیمی درمانی می‌تواند به تنهایی یا به همراه جراحی و یا پرتو درمانی استفاده شود. این روش برای تومورهای خبیث موثر است و به کنترل و کاهش رشد سلول‌های سرطانی کمک می‌کند. درمان هدفمند: این روش شامل استفاده از داروها یا ترکیبات دیگری است که به طور خاص بر روی آنزیم‌ها، پروتئین‌ها یا مسیرهای مشخصی در سلول‌های سرطانی تأثیر می‌گذارند. این روش هدفمندتر و کمتر بر روی بافت‌های سالم تأثیر می‌گذارد. در هر صورت، تصمیم‌گیری درباره‌ی درمان تومور نخاعی باید توسط تیم پزشکی متخصص انجام شود. همچنین، پس از درمان، پیگیری دوره‌ای و مراقبت‌های مکمل نیز به منظور رصد و کنترل تومور و پیشگیری از عود بیماری می‌تواند مورد نیاز باشد.
مراقبت پساعملی و بازسازی نیز مهم است. پس از جراحی یا درمان های دیگر، شما ممکن است به فیزیوتراپی و توانبخشی نیاز داشته باشید تا قدرت و حرکت عضلات را بهبود بخشید و توانایی های روزمره خود را احیا کنید.
مهمترین نکته این است که هر تومور نخاعی منحصر به فرد است و نیاز به بررسی و مداخله پزشکی خاص دارد. متخصصین مربوطه مانند جراحان نخاعی، رادیوتراپیست ها، پزشکان تشخیصی و فیزیوتراپیست ها در تشخیص و درمان تومورهای نخاعی مشغول به کار هستند و به شما راهنمایی می‌کنند.
پاسخ دادن به سوالات خاص و دریافت مشورت متخصصان بهترین راه برای درک بهتر و مدیریت صحیح تومور نخاعی است. بنابراین، توصیه می‌شود با پزشک خود در مورد هر گونه علائم، تشخیص و درمان مرتبط با تومور نخاعی صحبت کنید.
ارتباط تومور نخاعی با دیسک کمر
تومور نخاعی و دیسک کمر دو مشکل جداگانه هستند، اما در برخی موارد ممکن است با یکدیگر تداخل داشته باشند یا علائم مشابهی ایجاد کنند. به برخی از ارتباطات ممکن بین تومور نخاعی و دیسک کمر اشاره خواهم کرد:
فشار و تضییق بر روی نخاع مهره: تومور نخاعی می‌تواند به طور مستقیم بر روی نخاع مهره فشار و تضییق ایجاد کند، در حالی که دیسک کمر نیز ممکن است به عنوان نتیجه‌ای از آسیب دیدن دیسک‌های بین مهره‌ها، فشار و تضییق بر روی نخاع مهره ایجاد کند. هر دو مشکل می‌توانند به علائمی نظیر درد، کمر درد، کاهش قدرت و حس در دست‌ها و پاها، مشکلات تعادل و مشکلات حرکتی منجر شوند.
علائم مشابه: برخی از علائم مرتبط با تومور نخاعی و دیسک کمر می‌توانند مشابه باشند، مانند درد کمر و پاها، کمر درد شدید شبانه، کاهش قدرت و حس در عضلات و سختی در حرکت. این مشکلات ممکن است دشواری در تشخیص دقیق و تمایز بین دو مشکل را ایجاد کنند.
تأثیر همزمان:
در برخی موارد، فرد ممکن است همزمان با تومور نخاعی و دیسک کمر مواجه شود. به عنوان مثال، یک تومور نخاعی می‌تواند باعث فشار بر روی دیسک کمر شده و علائمی مشابه دیسک کمر را ایجاد کند. این نوع تداخل ممکن است تشخیص و درمان را پیچیده‌تر کند.اگر شما یا عزیزانتان علائمی که ممکن است با تومور نخاعی یا دیسک کمر مرتبط باشند را تجربه می‌کنید مهم است که به پزشک مراجعه کنید. جراح مغز و اعصاب ستون فقرات با بررسی تاریخچه پزشکی، انجام آزمون‌های تشخیصی مانند تصویربرداری و مشاهده علائم بالینی، تمایز بین دو مشکل را بررسی می‌کند. پزشک ممکن است برای تشخیص صحیح نیاز به مشاوره تخصصی داشته باشد و شما را به متخصصان مختلف ارجاع دهد، از جمله جراح نخاعی، متخصص روماتولوژی، یا متخصص طب فیزیکی و توانبخشی.در هر صورت، مهم است که همکاری و هماهنگی با پزشک خود را در تشخیص و درمان این مشکلات انجام دهید. فرآیند تشخیص و درمان بستگی به شرایط و نیازهای شما خواهد داشت و تنها پزشک معالج می‌تواند توصیه‌های دقیق و مناسب را بر اساس وضعیت شما ارائه دهد.
