عفونت ادرار در بارداری یکی از بیماری هایی است که به دلایل مختلف خانم ها ممکن است در بارداری یا غیر بارداری به آن مبتلا شوند. اما در دوران بارداری این عفونت کمی شایع تر از زمان های دیگر می باشد.
خانم ها در زمان بارداری بیشتر از قبل باید نگران سلامت خود باشند و با مشاهده کوچکترین علائم عفونت باید آن را جدی بگیرند؛ چرا که عفونت به سرعت در بدن رشد و تکثیر پیدا می کند.
عفونت ادراری چیست؟
عفونت ادراری در بارداری و زمان غیر بارداری در سیستم ادراری بدن اتفاق می افتد که شامل نواحی زیر می شود:
کلیه ها: مجاری ادرار (لوله هایی که ادرار را از کلیه ها به مثانه منتقل می کند)
مثانه: اوره (لوله ای کوتاه که ادرار را از مثانه تا خارج از بدن حمل می کند)
بیشتر این عفونت ها محدود به مثانه و مجاری ادراری می باشد. اما گاهی اوقات آن ها می توانند منجر به عفونت کلیه شوند. در صورت بروز این بیماری در زمان بارداری ممکن است منجر به زایمان زودرس و کم وزنی غیر طبیعی نوزاد شوند.
باکتری ها اغلب باعث بیماری عفونت های ادراری می شوند. خانم ها و افراد دارای اندام جنسی منتسب زنان به علت نوع اندام جنسی، در طی حیات خود حداقل یک بار دچار این نوع عفونت می شوند. اما این بیماری در خانم های باردار بسیار شایع است.
علائم عفونت ادرار در بارداری
علائم عفونت ادرار در بارداری در افراد می تواند متفاوت باشد. اما برخی از علائم بسیار شایع هستند که شامل موارد زیر می باشد:
- احساس سوزش در ناحیه پوست واژن
- ایجاد لکه های پوستی
- احساس خارش غیر طبیعی در ناحیه واژن
- سوزش هنگام ادرار
- درد در کمر و پهلو ها
- خارج نشدن کامل ادرار
- تغییر رنگ ادرار
- احساس تکرر ادرار
چه عواملی باعث ایجاد عفونت در دوران بارداری می شود؟
1. تاثیر هورمون ها بر عفونت ادراری در بارداری
خانم ها در دوران بارداری دچار تغییرات زیادی می شوند که شایع ترین آن ها تغییرات هورمونی می باشد. در دوران بارداری برخی هورمون ها باعث تغییرات در عملکرد باکتری های واژن می شوند.
در حالت عادی قارچ هایی در اندام تناسلی منتسب زنان فعالیت می کنند که برای بدن مفید می باشند. اما فعالیت این قارچ ها توسط باکتری های مفیدی مدیریت می شود.
در هنگام بارداری با تغییرات هورمونی ایجاد شده، میزان باکتری ها کم می شود؛ در نتیجه ی آن فعالیت قارچ ها زیاد می شود. بنابر تمام این عوامل فرد باردار در مرض عفونت ادراری قرار می گیرد.
2. تاثیرات رشد رحم بر عفونت ادراری
یکی دیگر از عواملی که باعث عفونت ادرار در بارداری می شود رشد رحم است. زمانی که رحم رشد می کند بر اندام های ادارای فشار وارد می کند. برای مثال با رشد رحم به کلیه ها فشار وارد می شود؛ در نتیجه ی آن ادرار نمی تواند کامل از کلیه ها خارج شود بنابراین مجاری ادراری متصل به کلیه ها دچار عفونت ادراری می شود.
از طرفی افزایش رشد رحم می تواند به مثانه نیز فشار وارد کند. این عامل می تواند از یک طرف باعث تکرر ادرار در فرد باردار شود و از طرف دیگر قادر می باشد تخلیه ادرار را برای مادر باردار دشوار کند. همین عامل خود می تواند منبع بسیار قدرتمندی برای تجمع عفونت ها باشد.
3. عدم رعایت بهداشت
در ماه های آخر بارداری به دلیل افزایش وزن و برآمدگی شکم بهداشت ناحیه واژن برای خانم ها کمی دشوار می شود. همین عامل ریسک ابتلا به عفونت ادرار در بارداری را بالا می برد.
مادران باردار باید توجه داشته باشند عفونت در هر دوره ای بسیار خطرناک است؛ چرا که قابلیت رشد آن بسیار بالا می باشد. در نتیجه در بارداری هم سلامت خود و هم جنین داخل رحم با هر اشتباهی ممکن است با خطر روبرو شود.
نحوه ی درمان عفونت ادراری در دوران بارداری
در این دوره پزشک متخصص زنان و زایمان با نگاه کردن به نتایج آزمایش خون و ادرار اغلب آنتی بیوتیک های بی ضرر برای مادر و جنین را تجویز خواهد کرد. اما بهترین راهکار برای درمان عفونت ادرار در بارداری خوردن مایعات بسیار در کنار آنتی بیوتیک است تا ویروس و عفونت از طریق ادرار خارج شود. طول درمان اغلب 3 تا یک هفته است.
نحوه ی پیشگیری از عفونت ادراری
- نوشیدن حداقل روزانه 8 لیوان آب
- هنگام خشک کردن یا تمیز کردن واژن، از جلو به عقب پاک شود. این گونه کثیفی های احتمالی مقعد وارد محیط واژن نخواهد شد
- خالی کردن کامل مثانه، اندکی قبل و بعد از رابطه جنسی
- اگر در هنگام رابطه جنسی به روان کننده احتیاج هست، از روان کننده های پایه آب استفاده شود
- پرهیز از دوش واژینال
- استفاده از دئودورانت های زنانه قوی یا صابون هایی که باعث تحریک می شوند، اجتناب کرد
- قبل از رابطه جنسی ناحیه تناسلی هر دو فرد کاملا شسته شود
- استفاده از لباس زیر پنبه ای
- به جای حمام وان، دوش ایستاده گرفته شود
- شلوار و لباس زیر خیلی تنگ پوشیده نشود
(منبع)
در آخر:
عفونت ادرار در بارداری میان خانم ها بسیار شایع است. عفونت می تواند هم مادر و هم جنین را به خطر بیندازد. در نتیجه لازم است مادران باردار قبل از ابتلا به این بیماری پیشگیری های لازم را انجام دهند. در غیر این صورت حتما برای درمان به متخصص خود باید سریعا مراجعه کنند.
