بیماری اوتیسم چیست؟ علائم و راه های درمان این بیماری

بیماری اوتیسم به نوعی بیماری رفتاری گفته می‌شود که گاهی به صورت عصبی نیز بروز داده می‌شود. در واقع وجود برخی رفتارهای متفاوت با سایر افراد از جمله علائم این بیماری است. در ادامه بیشتر راجع به موارد مختلف در مورد این بیماری مانند موارد زیر توضیح خواهیم داد.

• تعریفی کامل و جامع در مورد بیماری اوتیسم
• علائم آن
• اختلالات پیش آمده بر اثر این بیماری
• عوامل ایجاد کننده آن
• علائم مختلف این بیماری در بزرگسالی
• راه‌های درمان و کنترل آن

بیماری اوتیسم چیست؟

پزشکان از بیماری اوتیسم به عنوان نوعی پیچیده از شرایط عصبی-رفتاری یاد می کنند که اختلالات بسیار زیادی را در تعاملات اجتماعی و رشد کلامی و مهارت های ارتباطی افراد با خود به همراه دارد.

این بیماری به دسته های مختلفی تقسیم بندی می شود و تنها یک نقص در زندگی افراد به حساب می‌آید و زندگی آنها را با محدودیت‌های بسیار زیادی روبرو می کند و حتی میتواند شرایطی را به وجود آورد که افراد با ناتوانی شدید روبرو شده و نیاز به مراقبت اساسی داشته باشند.

افراد مبتلا به اوتیسم در برقراری ارتباط با اطرافیان مشکل دارند و حتی از درک احساسات اطرافیان خود عاجزند. از همین رو تلاش می کنند تا احساسات خود را از طریق کلمات، ژست‌ها، حالات صورت و یا لمس کردن نشان دهند.

افراد مبتلا به بیماری اوتیسم، حساسیت بسیار بالایی را در هنگام مواجه با صداها، تماس‌ها، بوها و حتی دیدن برخی مناظر که از نظر افراد سالم، عادی به نظر می آید، از خود نشان می‌دهند و این مسئله برای آنها بسیار دردناک است. زیرا به خوبی می‌دانند که رفتاری مغایر با سایرین دارند.

در واقع آنها هنگامی که در چنین موقعیتی قرار میگیرند با کمک حرکات بدنی تکراری و تقلیدی همانند تاب خوردن، قدم زدن و یا دست زدن از خود بروز می دهند و حتی ممکن است وابستگی شدیدی به یک اشیا پیدا کنند و در مقابل روال عادی زندگی از خود مقاومت نشان دهند.

شاید کسانی که از بیماری اوتیسم رنج می برند رفتاری مغایر با سایر افراد داشته باشند و یا در برقرار ارتباط با اطرافیان و دنیای اطراف خود با مشکل روبرو شوند.

اما آنها همواره در زمینه های مختلفی مانند طراحی، ساخت موسیقی، حل کردن مسائل ریاضی و حفظ کردن برخی مطالب مهارت بسیار بالایی را از خود نشان می دهند و حتی در تست های هوش غیرکلامی نیز، عملکردی فوق العاده را به نمایش می گذارند که همواره تحسین همگان را بر می آمیزند.

علائم مختلف بیماری اوتیسم

بیماری اوتیسم جزء آن دسته از بیماری هایی است که در طی سه سال اول زندگی در کودکان نمود پیدا می کند، حتی در برخی موارد مشاهده شده که کودکان از همان بدو تولد، نشانه هایی از اوتیسم را بروز داده اند.

همچنین این امکان وجود دارد که برخی از افراد تا زمانی که در برخوردها و ناهنجاری‌های اجتماعی ارتباطی در جامعه قرار نگیرند علائم این بیماری را از خود نشان نمی دهند.

پزشکان بر این عقیده اند که پسران 4 برابر دختران در معرض ابتلا به این بیماری هستند و این مسئله هیچ ارتباطی به نژاد، قوم و یا اجتماعی بودن خانواده و حتی میزان درآمد و سبک زندگی آنها ندارد. این بیماری همواره روندی رو به رشد را طی می کند که بروز بیماری‌های دیگر بر رشد آن تاثیر مثبتی دارد.

نکته بسیار جالبی که در رابطه با بیماری اوتیسم وجود دارد، این است که بسیاری از متخصصان فعال در این زمینه اوتیسم را نوعی سندروم میدانند اما با این حال اختلالات ارتباط اجتماعی یا بیماری هایی دیگری نیز هستند که آنها را در طیف سندروم اوتیسم نیز قرار داده اند. این قبیل اختلالات شامل موارد زیر می‌شود.

• اختلال درخودماندگی

این اختلال دقیقا همان چیزی است که پس از شنیدن کلمه اوتیسم در ذهن بسیاری از افراد شکل میگیرد. در واقع این اختلال، باعث می شود که افراد خصوصا کودکان زیر 3 سال، در برقراری ارتباط، تعامل و بازی های تخیلی با مشکل مواجه شوند.

• سندروم اسپرگر

افرادی که به این سندروم مبتلا هستند، از هیچ گونه مشکل زبانی برخوردار نمی باشند و در تست میانگین هوشی بالاتر از متوسط دارند اما همواره در برقراری ارتباطات اجتماعی با محدودیت هایی روبرو هستند.

• اختلال فراگیر رشد

این اختلال تنها در افرادی که از بیماری اوتیسم رنج می برند مشاهده می شود و در سایر دسته ها و اختلالات قرار نمیگیرد.

• اختلال فروپاشی دوران کودکی

کودکان مبتلا به اوتیسم دو سال اول زندگی خود را همانند سایر کودکان به طور کاملا عادی میگذرانند اما پس از آن بخش اعظمی از مهارت‌های ارتباطی خود را از دست خواهند داد.

پزشکان از این اختلال به عنوان یکی از نادرترین اختلالات کودکان یاد می کنند و حتی متخصصان بیماری‌های ذهنی در تشخیص آن به عنوان یک بیماری تردید دارند.

 عوامل ایجاد بیماری اوتیسم چیست؟

این روزها با توجه به اینکه آگاهی مادران نسبت به بیماری اوتیسم افزایش پیدا کرده است، آنها همواره به دنبال راهی هستند تا از بروز این مشکل جلوگیری کنند و تنها راهی که پیش روی آنها قرار دارد اطلاع از عوامل ایجاد این بیماری می باشد.

اما نکته اینجاست که با توجه به پیشرفت های بسیار زیادی که در علم و تکنولوژی رخ داده همچنان علت موجهی برای ایجاد این بیماری بیان نشده است. پزشکان بر این عقیده اند که اوتیسم نوعی اختلال در بخش‌هایی از مغز است که در تفسیر پیام های دریافتی از اندام های حسی و پردازش گفتاری در مغز عملکرد خوبی را از خود نشان نمی دهد.

با این وجود باید بدانید که بیماری اوتیسم نوعی از بیماری خانوادگی محسوب می شود که ترکیب خاصی از ژن ها در به وجود آمدن آن تاثیر دارد. حتی سن بالای والدین احتمالا ابتلا به این بیماری را نیز افزایش می دهد.

حتی زمانی که زنان باردار، داروهایی مانند دیابت، چاقی مفرط و مسکن‌ها را مصرف می کنند احتمال ابتلا به این بیماری را در کودکان خود افزایش می دهند.

اما با این حال، هیچ دلیلی بر دخالت واکسیناسیون در بروز اوتیسم گزارش نشده است و هرگونه صحبت در این باره نوعی بی خردی محض تلقی می شود. در ادامه در این رابطه توضیحات بیشتری خدمت شما ارائه خواهیم داد.

• مصرف دارو در زمان بارداری

طی تحقیقاتی که در زمان بارداری و دوران جنینی کودک انجام شده، محققان را به این نتیجه رسانده که نوزادان در داخل رحم مادر در معرض انواع داروهای خاصی که از جانب مادر مصرف می شود قرار میگیرند و میتواند احتمال ابتلای آنان به بیماری اوتیسم را افزایش دهند. از جمله مهم ترین این داروها میتوان به والپروئیک اسید و تالیدومید اشاره کرد.

• دیابت، فقر آهن در مادر

مادرانی که در دوران بارداری از کمبود آهن رنج می برند خطر ابتلا به بیماری اوتیسم را در فرزندان خود تا 5 برابر افزایش می دهند. علاوه بر کم خونی در مادران، دیابت نیز میتواند موجب به دنیا آمدن کودکی اوتیسمی شود.

طی آماری که در این رابطه منتشر شده میتوان به این نتیجه رسید که فرزند مادرانی که از هفته 26 بارداری به بعد دچار دیابت بارداری می‌شوند، 63 درصد بیشتر از سایر افراد در معرض این بیماری قرار دارند.

• اختلال در رشد مغزی

سیناپس بیش از حد از جمله مواردی است که میتواند بیماری اوتیسم را در کودکان بروز دهد. هر چند همچنان دلیل مشخصی برای علت این بیماری مشخص نشده اما محققان بر این عقیده‌اند که این اختلالات میتواند ساختار مغز را دستخوش تغییرات کند و عملکرد درست آن را تحریک نماید.

• مواد شیمیایی مانند آفت کشها

زنان بارداری که در محیطی شیمیایی زندگی می کنند و یا در معرض سموم شیمیایی قرار دارند، احتمال به دنیا آوردن فرزندی مبتلا به بیماری اوتیسم در آنها بسیار زیاد است.

با توجه به نتایج پژوهش ها، احتمال اینکه کودک این مادران به اوتیسم مبتلا شود، دو سوم بیشتر از فرزند مادرانی است که در دوره بارداری در معرض این سموم قرار نداشته اند.

• ژنتیک

یکی از اصلی ترین عوامل ایجاد بیماری اوتیسم در کودکان را ژنتیک می دانند. در واقع نتایج نشان می دهد احتمال به ارث رسیدن این بیماری از خانواده مادری بیشتر از خانواده پدری است اما با این حال اگر کودکی در خانواده مبتلا به این بیماری باشد این احتمال وجود دارد که کودکی دیگر با این بیماری در آن خانواده متولد شود.

علائم اوتیسم در سنین بزرگسالی

هر چه سن بالاتر می‌رود تشخیص بیماری اوتیسم در افراد چالش برانگیزتر خواهد شد، از همین رو در این قسمت شما را با برخی از نشانه‌های اوتیسم بزرگسالان آشنا می کنیم تا کار ساده‌تری را برای تشخیص پیش رو داشته باشید. دقت کنید که مشاهده یک الی دو نشانه کافی نبوده و میتوانید در صورت مشاهده چندین علامت از فهرست  کامل، بروز اوتیسم را پیش بینی کنید.

داشتن دوستانی اندک و روابط اجتماعی ضعیف

یکی از بزرگترین نشانه‌های بیماری اوتیسم در بزرگسالان، سخت بودن برقراری ارتباط با دیگران است. مشکلاتی مانند محدودیت‌های زبانی در سخن گفتن، دشواری در گوش دادن به دیگران و انجام برخی از رفتارهای خاص و غیرعادی باعث می شود تا محدودیت هایی برای برقراری ارتباط با دیگران به وجود آید.

عدم وجود همدردی

بیماری اوتیسم در بزرگسالان با نشانه های دیگری نیز بروز پیدا می کند در واقع این دسته از افراد نمیتوانند به همدردی با دیگران بپردازند و در اشتراک گذاری احساسات خود با مشکل روبرو می شوند. آنها این توانایی را ندارند تا از منظر دیگران به موضوعات نگاه کنند که این مسئله در نتیجه حس همدردی را از آنها میگیرد.

مشکلات کلامی و زبانی

تقریبا نزدیک به 40 درصد از مبتلایان به بیماری اوتیسم نمیتوانند حرف زدن را به خوبی یاد بگیرند. از همین رو اگر فردی را در اطراف خود مشاهده کردید که نمیتواند حرف های خود را به درستی مدیریت کند، این احتمال وجود دارد که از این بیماری رنج می برند. از دیگر نشانه‌های آن میتوان به دشواری در پیگیری یک گفتگو و وجود مشکل در ابراز نیازها اشاره کرد.

اضطراب و استرس

بیماری اوتیسم در بزرگسالان اغلب با مشکلات خواب و اضطراب نمود پیدا می کند. طبق آمارهایی که در این زمینه منتشر شده محققان به این نتیجه رسیده اند که کسانی که از این بیماری رنج می برند با مشکل خواب دست و پنجه نرم می کنند.

اضطراب هم مشکل دیگری است که این افراد با آن درگیر هستند به گونه‌ای که میتوان آن را به دسته های مختلفی تقسیم بندی کرد که شامل اختلال در تمرکز، مشکل در کنترل خلق و خو و همچنین افسردگی می‌شود.

راه های درمان بیماری اوتیسم

در طی چندین سال گذشته درمان‌های بسیار مفیدی برای این بیماری به دنیا معرفی شده است که در تلاش برای توسعه رفتارها و عملکردهای عادی این دسته از افراد هستند.

این درمان‌ها که «اوتیستیک» نامگذاری می‌شود منجر به کاهش رفتارهای غیرعادی در افراد خواهد شد. روش‌های درمان و کنترل این بیماری شامل موارد زیر می‌شود.

• آموزش های ویژه

اینکه شما آموزش را تنها برای زمان هایی خاص برای فرزندتان در نظر بگیرید یک باور غلط و نادرست محسوب می شود زیرا آموزش هیچ گاه محدودیت زمانی نداشته و افراد می توانند به طور پیوسته تحت آموزش‌های مختلف قرار گیرند تا بتوانند نیازهای خود را رفع نمایند.

• اصلاح رفتاری

استراتژی های مختلفی برای کاهش رفتارهای غیرعادی و ناخوشایند و بهبود رفتارهای مثبت برای افراد «اوتیستیک» وجود دارد.

• دارو درمانی

هر چند هنوز داروهای ویژه و خاصی برای درمان بیماری اوتیسم به دنیا معرفی نشده اما برخی داروها وجود دارد که برای مشکل رفع کمبود خواب و یا اضطراب و… کمک کرده و میتواند علائم این بیماری را کاهش دهد.

سخن پایانی

بیماری‌های مختلفی وجود دارد که همواره می‌توان از بروز آنها جلوگیری کرد. بیماری اوتیسم یکی از بیماری‌هایی است که قابل پیشگیری به شمار می‌رود. اما با این حال، با بروز آن راه‌کارهای مدرن و بسیار مفیدی برای کنترل و درمان آن وجود دارد. در این مطلب اطلاعاتی کامل در مورد این موضوع ارائه شد تا هر چه بهتر بتوان آنرا شناخت  کنترل کرد.